اثر فلز جیوه (hg) بر رشد و تراکم جمعیت روتیفر آب شیرین brachionuscalyciflorus

روتیفرها به واسطه طول عمر کوتاه، زادآوری بالا و نرخ بالای رشد جمعیت، برای آزمایشات سمیت مزمن مطلوب می باشند.جیوه یکی از فلزات سنگینی است که برای موجودات آبزی بویژه زئوپلانکتون های آب شیرین که روتیفرها گروه مهمی از آن ها هستند، بسیار سمی است.در این تحقیق سطح پاسخ جمعیتروتیفر brachionuscalyciflorusنسبت به شش غلظت مختلف از جیوه (0، 0005/0، 001/0، 002/0، 004/0 و 008/0 میلیگرم درلیتر) با سه تکرار به ازای هر غلظت طی مدت 12 روز مورد بررسی قرار گرفت. تراکم و نرخ رشد ویژه روتیفرهابه طور روزانه در تیمار شاهد و تیمارهای حاوی جیوه محاسبه شد.نتایج نشان داد که جمعیت روتیفرها با افزایش غلظت جیوه در محیط کشت به طور معنی داری (05/0>p) کاهش یافت. بیشترین تراکم (07/0±87/45 فرد درمیلی لیتر) در روز دوازدهم مربوط به تیمار شاهد و کمترین تراکم (03/0±02/6 فرد درمیلی لیتر) مربوط به تیمار حاوی غلظت 008/0 میلی گرم در لیتر جیوهبدست آمد. همچنین نرخ رشد ویژه روتیفرها با افزایش غلظت این فلز به طور معنی داری (05/0>p) کاهش یافت و از 35/0 در تیمار شاهد به 16/0 در غلظت 008/0 میلیگرم در لیتر فلز جیوه رسید.نتایج این تحقیق نشان داد که روتیفرb. calyciflorus نسبت به فلز جیوه به شدت حساس می باشد.